(Verslag geschreven door David Boersma)
De sterren stonden niet goed op maandag 13 januari jongstleden. Ahmad wist ruim van tevoren al dat hij niet kon meespelen, dus daar hadden we wel een invaller voor (Sander), maar Kasper werd op de dag van de match plotseling ziek. Na een verwoede zoektocht vonden we tegen het eind van de middag Roelof Westerink bereid om in ons team te spelen. Jouke deed nog een poging om de teamcaptain toch nog een hartverzakking te bezorgen door te melden dat hij de match op een andere dag in zijn agenda had gezet en niet meer op tijd vanuit Amsterdam naar Zoetermeer zou kunnen komen. Met een beetje creatieve logistiek bleek dat mee te vallen, Jouke kwam precies om kwart voor acht het speellokaal binnenwandelen.
Op drie borden werd remise gespeeld. In drie van de vijf beslissende partijen kwam er variant van het Koningsindisch op het bord, waarvan er helaas maar een door ons gewonnen werd, de andere twee verloren. De overige twee partijen werden in de tijdnoodfase beslist, waarbij Yaren met wit op bord 3 het hoofd meedogenloos koel hield en won, terwijl invaller Roelof op bord 8 zich verslikte in een theoretisch voor hem gewonnen pionneneindspel. Deze 3,5-4,5 nederlaag staan wij nog wel fier aan kop in klasse 1A van de HSB.
Individuele partijen (grotendeels in het Engels, de voertaal in ons team):
Brent hield met wit remise op bord 1: “My game started out innocently enough, quite the standard opening. However, when I tried to transpose it to a different one I was more familiar with everything derailed. A daring pawn h4 from my side meant I would temporarily sacrifice an exchange to later win back his rook on a8. The question became if my knight could freely escape from this square. A lot of almost forced moves were played, and in the end I was up a knight at the cost of three pawns. I tried infiltrating his position with my queen, but in the meantime my opponent moved his Queen just so that it was attacking my knight, rook, and f2 pawn. There was a possible combination where I traded rooks, but it looked too scary and I didn’t go for it. Instead I went for threefold repetition and the game ended in a draw.”.
Invaller Sander ging met zwart strijdend ten onder op bord 2. Een experiment met het Koningsindisch leek goed te gaan totdat deze stelling op het bord kwam:
Sander koos voor e4 om daarna ook een paard op e5 te kunnen zetten. Dat leek heel redelijk, maar de Zoetermeerse tegenstander speelde verrassenderwijs zijn loper terug naar e2 en wist daarna beide lopers en de dame naar de zwarte koningsstelling te dirigeren, en daarmee uiteindelijk mat te geven. Stokvis vond dat achteraf nogal wiedes en gaf f4 (ipv e4) als de beste zet voor zwart in de diagramstelling, zoals wel vaker in de KID. Een leermomentje, aldus Sander.
Yaren speelde de langste partij van de avond en kwam zegevierend tevoorschijn uit de kruitdampen van de tijdnood: “I played with white pieces on Board 3 and chose the Nc3 London. Although equalized in an early stage, the game still had quite some life in it with opposite side castles and active pieces on both sides. A small advantage changed hands in the middle game, but none of us managed to hold on to it as our clocks were melting. We had material balance approaching the end game. Both of us had eyes on my isolated e pawn: was it a weakness or a queen in the making? During time scramble, a rook in the enemy camp and an active king helped me answer this question in my favor.”
David kon met zwart op bord 4 precies dezelfde Koningsindische variant spelen waarmee hij vorig jaar in april als invaller op het laatste bord in ons derde KNSB team tegen HWP Haarlem een puntje scoorde:
Wit moet het paard pakken en zwart krijgt daar de witte loper van d3 plus twee pionnen voor terug. Daarna was de rest “alleen maar techniek”, maar net als vorig jaar spartelde de tegenstander nog zo lang na dat mijn partij pas als een na laatste eindigde.
Wytze had zijn dag niet met wit op bord 5:
“Playing the semi-averbakh system against the kings indian defence let me to adouble edged position out of the opening where i managed to win a pawn andnurture a small advantage. Winning the pawn gave my opponent some counterplaywhere accurate moves were required. Instead of playing knight e2 in thisposition and keep the small advantage i managed to blunder away by playingnight d2 and give away checkmate in 4.”
Jouke speelde remise met zwart op bord 6, een prima resultaat gezien de hectiek die aan de partij vooraf ging. “Going through a hectic day I was anything but ready to play chess. Only realizing the match was scheduled for the same day while being stuck in a metro in Amsterdam didn’t help either. Switching to multiple trains and a taxi made me narrowly make it to the playing hall intime. My shameful preparation was showing on the board. While easily claiming the centre and having a slight lead in development, my mind drifted away. In my first long thought I completely forgot my initial purpose: defend the pawn that was being attacked. I got zero compensation for giving away a centre pawn, but some fake threats at least gave me something to work with. My opponent had everything under control, but wanted to force matters. His idea was strong. Although an in between check gave me a reason to grab material and defend my king. He didn’t saw the follow up resulting and an equal queen endgame that followed. Briefly I was winning, but putting my king on a wrong square meant a repetition of moves. My opponent admitted afterwards he was struggling with a headache all day. It turned out to be a battle of the unfit. We failed at chess, but fought till the end. Fair result.”
De partij van Mats op bord 7 had een zo vlakke Stockfish evaluatie curve dat remise volkomen onvermijdelijk was: “I got a pleasant position out of the opening, with more active pieces but a symmetrical pawn structure. When I played an inaccurate move that didn’t develop a piece I allowed Black to equalize. Neither me nor my opponent were able to pose any real problems and the game ended with a draw in an opposite coloured bishop endgame.”
De partij op bord 8 had daarentegen bijzonder woeste schommelingen in de Stockfish evaluatie curve. “Tegen Dirk Brinkman speelde ik met zwart een Bird waarbij ik in de opening alle ruimte kreeg. In het middenspel kwam ik wat klem te staan maar wist me los te wurmen en af te wikkelen naar een gewonnen eindspel met een pion meer. Daar maakte ik een verkeerde keuze in tijdnoodwaardoor ik het toch wist te verliezen. Hier zat meer in.”