Na twee speelrondes lijken we onze (bescheiden) ambities al gerealiseerd te hebben. Het doel was om in ieder geval niet direct te degraderen terug naar de 2e klasse, maar na twee ruime overwinningen in evenzoveel wedstrijden zijn we daar al (bijna) zeker van. Op deze tweede speelavond speelden we tegen Botwinnik 2 uit Zoetermeer, dat onder leiding van Guido Mastop (tevens ook lid van DSC) naar Delft was afgereisd op 15 oktober om met ons de degens te kruisen. De match begon eigenlijk al een week eerder, want toen speelde Jaap (op bord 8) een wedstrijd vooruit.
In de opening ging het redelijk gelijk op, maar een paar zetten eerder had Jaap’s tegenstander 14…b5?! gespeeld, en toen kwam 15.d5 en nam Jaap het initiatief in het centrum. Na 15…exd5 16. Lxd5 (met paard slaan was beter) is hier in de diagramstelling net 16…Dc7? gespeeld (zie diagramstelling hierboven) Deze zet heeft een tactische weerlegging en die vond Jaap ook met 17. Lxe7! Na 17…Pxe7 verliest zwart direct een kwaliteit, dus zijn tegenstander speelde 17..Txe7, maar nu volgt 18. Lxc6! en hoe zwart ook terugpakt, er volgt 19.Pd5 met materiaalwinst. Zwart probeerde het nog iets anders op te lossen met 18…Lxc3, maar na 19. Lxd7 (waarom niet 19.Lxa8 gespeeld werd is mij onduidelijk) Dxd7 en 20. Txc3 staat Jaap gewoon een stuk voor en had hij verder geen problemen meer om de partij in een vol punt om te zetten.
Op woensdag 15 oktober begonnen we zodoende met een 1-0 voorsprong. Aangezien hun teamleider onze spelers allemaal goed kent, had ik besloten de bordvolgorde wat om te gooien, om niet het risico te lopen in de prep van onze tegenstanders terecht te komen. Zo speelde Abel deze keer op bord 2 tegen hun (op rating) sterkste speler, Arno Middelkoop (1948). Toen Abel (met wit spelend) net uit de opening in onderstaande stelling was beland, hij een remise-aanbod kreeg, en de stellingen op de andere borden er ook niet ongunstig uitzagen voor ons, adviseerde ik hem om dit aanbod aan te nemen en zo geschiedde.
Oleg speelde op bord 6 weer een puike partij. Na een redelijk gelijkopgaande strijd (Oleg verloor ergens een pion, maar won die weer terug) heeft zijn tegenstander zojuist 26. …Kf7? gespeeld. Deze zet verliest, en Oleg moet je dit soort kansen niet geven, zo liet hij ook nu weer zien:
27. Lxb4 axb4 28. Pe5+! en nu heeft de koning gewoon echt geen goede velden. Echt alles verliest hier vanwege dreigingen op de 7e rij, Txf6 (en xe6 vervolgens) en de keuze die zijn tegenstander maakte was direct een kwaliteit geven met 28..Ke7 29. Pg6+. Oleg speelde het daarna keurig uit, creeërde een vrijpion, en leverde daarna zijn kwaliteit voorsprong weer in om in een eenvoudig winnend pionneneindspel terecht te komen.
Op bord 3 speelde was de partij tussen beide teamleiders, tussen Guido en mij dus. In de opening won ik een pion, maar Guido had nog wel enige compensatie. Hij moest dan wel scherp blijven spelen en de druk op mijn stelling houden, maar langzaam maar zeker kwam ik daar toch wel goed uit. Ik kwam steeds beter te staan, maar het concreet omzetten naar winst lukte niet. Kansen waren er wel, een van de grootste kansen kwam in onderstaande stelling:
Hier speelde ik het “logische” 37…Pxb6 38. Txb6 Txa3, met nog steeds een betere/gewonnen stelling, maar ik had het hier direct af kunnen maken met 37…Pe1+ 38. Kg1 Pe5! De dreiging is natuurlijk …Pef3+ en zwart pakt teveel vinden rondom de witte koning. De witte toren en het paard staan te ver af van de actie en dit kost wit in alle varianten veel materiaal of gaat mat. Helaas wist ik de kansen niet te benutten en in tijdnood blunderde ik zelfs nog mijn d-pion. Toen was de lol er wel vanaf en konden we spoedig de handen schudden en remise overeen komen.
Naast mij op bord 1 ging het ook met Dejen de verkeerde kant op. Ook hij stond in het begin heel goed en ik had wel vertrouwen dat ook dit punt in Delft zou kunnen blijven, maar dit pakte toch verkeerd uit uiteindelijk. Waar het precies mis ging weet ik niet, maar Dejen’s aanval werd gestopt, en de tegenaanval van Merlijn kostte uiteindelijk Dejen beslissend materiaal. Dit bracht de score terug tot 3-2 in het voordeel van ons – maar een blik op de overige borden was geruststellend.
Charlie speelde op bord 4 en nadat hij in het begin van het seizoen nog een paar remises achter elkaar speelde, begint hij nu lekker te draaien en veel te winnen. Hij stond nu al binnen 10 zetten met een enorm ruimte-overwicht (in Stockfishtermen al +2.1) en als de stukken weinig ruimte hebben, raken ze wel eens in de knel. Dat gebeurde ook nu met het paard van de tegenstander. In onderstaande stelling komen we in een beslissende fase.
Charlie heeft zojuist 19.g4?! gespeeld. 19. De1! zou nauwkeuriger geweest zijn om het zwarte tegenspel eruit te halen. Zwart kon nu nog verdedigen met 19…Dh4! 20. Kg2 Lb7 21. Pf2 Pc6 22.gxh5 Pxe5 en hoewel wit ook nu het paard heeft gewonnen, staat de witte koning wel erg tochtig en moet Charlie daar enorm op gaan passen voor het actieve tegenspel. Zijn tegenstander speelde echter 19… Lxc4 en toen kon Charlie even later eenvoudig het zwarte paard ophalen, zonder dat zijn tegenstander tegenkansen had.
Willem moest op bord 7 een London bestrijden en dat deed prima. Hij verloor weliswaar een pion, maar heeft volgens de engine toch nooit slechter gestaan. Langzaam maar zeker kreeg Willem wat meer druk en vooral de koningsveiligheid bleek een cruciale factor in het middenspel met veel zware stukken nog op het bord. We komen erin na 33…Da5
Inmiddels staat Willem een pion voor en is het duidelijk dat hij degene is die voor de winst kan spelen. Na een zet als 34. Kg1 haalt Willem zijn dame waarschijnlijk ook langzaam maar zeker naar de damevleugel en zal hij zijn best doen om de winst geleidelijk binnen te halen. Zijn tegenstander schoot in de diagramstelling echter een bok met 34. Kg3?? en dat vraagt om problemen. Willem zag zijn kans schoon en speelde 34. Dc7+, met direct een compleet winnende stelling. Als de koning naar h3 gaat, volgt een mataanval die begint met Txf3+, dus dan maar terug naar f2, maar nu won Willem eenvoudig een kwaliteit met 35…Lh4+ en vervolgens wist hij deze materiële voorsprong ook te converteren naar een vol punt.
Als laatste was onze voormalig teamgenote en nu superinvaller Lina op bord 5 nog bezig. Zij verrekende zich in het begin van het middenspel en won een kwaliteit en een pion voor twee stukken, maar in dit geval was deze afwikkeling zeer gunstig voor haar tegenstander, want hij kon nu serieus denken aan een geslaagde koningsaanval:
Na 18… Td8? Is 19. Txf7!! zelfs mat-in-6. De pion op e5, de witte dame en de witveldige loper zijn te sterk en er zijn geen zwarte verdedigers te bekennen. Gelukkig voor Lina en ons miste haar tegenstander dit buitenkansje en ging de partij door. Lina vocht zich terug in de wedstrijd, won de belangrijke pion op e5, de koningsaanval hield op – en in tijdnood was het Lina die haar hoofd het koelste hield en met een beslissende tactic materiaal won, en uiteindelijk ook knap een mat vond met enkele seconden nog op de klok. Knap teruggevochten en mooi afgemaakt. Zo kwam er uiteindelijk een prachtige score van 6-2 op het bord tegen een op papier toch gelijkwaardig team. Dit biedt veel vertrouwen voor de rest van het seizoen. We mogen even genieten van de koppositie en op maandag 10 november proberen we er weer iets moois van te maken, dan uit tegen HSV 1 – het belooft ook een spannende match te worden!